De kracht om het leven van uw cliënten in elke sessie te veranderen

Uitdaging:
Met de dood geconfronteerd worden door terminale kanker

Achtergrond:
Ilze kreeg in 2022 de diagnose galblaaskanker en had alle mogelijke behandeltrajecten uitgeput. Haar oncoloog had haar verteld dat ze medisch gezien niets meer voor haar konden doen en dat haar hospiceteam zich nu zou richten op pijnbestrijding tot haar overlijden, wat naar schatting niet meer dan twee maanden zou duren. Ilze boekte een consult om haar te helpen haar emoties rond haar overlijden te verwerken.

Maatregelen die zijn genomen:
Er werd een sessie van twee uur gehouden om Ilze te helpen haar angst voor de dood te verwerken. Ze was bang voor de fysieke ervaring van het sterven, voor de pijn, misselijkheid en het verlies van haar fysieke kracht en waardigheid. Ze was ook bang om haar kinderen, kleinkinderen en man achter te laten. Ze had ook een aantal projecten die ze in de toekomst wilde kunnen afronden.

Tijdens het consult werd het Death Preparation Protocol van de Demartini-methode gebruikt om Ilzes angsten te verwerken met betrekking tot elke fysieke uitdaging die ze zich zorgen maakte en die ze de komende weken zou kunnen ervaren. Ze ervoer dezelfde voordelen van elke ervaring totdat ze geen angst meer voelde bij de gedachte eraan.

De Demartini-methode werd ook gebruikt om Ilze te helpen de keerzijde te zien van alle toekomstige positieve banden die haar bonden. Ze zag de nadelen van het bouwen van de basis die ze wilde bouwen, de keerzijde van het bijwonen van de bruiloft van haar zoon en de voordelen voor haar familie als ze vóór de bruiloft zou overlijden. Ze zag de keerzijde van het deelnemen aan alle relaties die voor haar betekenisvol waren en de voordelen voor alle mensen van wie ze hield van haar overlijden.

Ilze bracht al haar percepties in balans met haar toekomstige gehechtheden, ruimde al haar angsten op met betrekking tot de mogelijke fysieke ervaringen die ze zou kunnen tegenkomen en toen ze de opdracht zag, verklaarde ze dat ze klaar was om te slagen.

Resultaat:
Na de sessie gaf Ilze aan dat ze innerlijke rust voelde over haar naderende dood en dat de angsten die ze voelde haar gedachten niet langer beheersten. Dat ze tijd kon doorbrengen met haar familie en kon genieten van de tijd die haar nog restte.

Conclusie:
Ilzes geval onderstreept de kracht van het balanceren van de wiskundige vergelijking van perceptie om angst en vrees te transformeren wanneer men met de dood geconfronteerd wordt. Door de Demartini-methode te gebruiken om haar angst en vrees op te lossen, kon Ilze haar emoties zuiveren en haar mindset terugbrengen naar dankbaarheid.

Uitdaging:
Verdriet opruimen

Achtergrond:
Charne, een 37-jarige vrouw, had haar moeder een maand eerder aan kanker verloren. Ze had een sterke band met haar moeder en haar overlijden liet haar, naar eigen zeggen, 'verlamd door verdriet' achter. Ze had een eigen bedrijf, twee kinderen en een man en worstelde met de eisen van haar leven, terwijl ze zich overweldigd voelde door verdriet. Charne boekte een consult om haar te helpen haar emoties rond het overlijden van haar moeder te ordenen.

Maatregelen die zijn genomen:
Er werd een sessie van drie uur gehouden om Charne te helpen haar verdriet te verwerken. Ze identificeerde 3 aspecten van haar moeder die ze miste. We hebben ze gerangschikt in volgorde van belangrijkheid, van wat ze het meest miste tot wat ze het minst miste.

Tijdens het consult werd het Rouwprotocol van de Demartini-methode gebruikt om haar percepties te verwerken en elk van de 13 aspecten die ze aan het begin van de sessie had genoemd, op te lossen.

We begonnen met de eigenschap met de hoogste prioriteit en vonden de nieuwe vormen van wat ze miste. Vervolgens werd haar gevraagd om de nadelen te vinden van elk moment waarop ze haar moeder die eigenschap zag vertonen, totdat ze zag dat er net zoveel nadelen aan het gedrag kleefden als wat ze aanvankelijk als voordelen zag. Vervolgens werd haar gevraagd om de voordelen te vinden van alle nieuwe vormen van de eigenschap, wat ze ook deed. Zodra de wiskundige vergelijking van haar perceptie over de drie vragen met betrekking tot de eigenschap was gewogen, bevestigde ze dat ze die specifieke eigenschap niet langer miste.

Vervolgens volgde ze dezelfde stappen voor elk van de 13 kenmerken die ze had opgesomd. Aan het einde van de balans tussen haar waarnemingen voor elk kenmerk bevestigde ze opnieuw dat ze dat kenmerk niet langer miste.

Aan het einde van de 13 eigenschappen, toen al haar percepties in evenwicht waren, verdwenen alle gevoelens van verdriet. Ze ervoer een intens moment van aanwezigheid en dankbaarheid voor zowel het leven van haar moeder als haar overlijden, en kon de perfectie van beide zien.

Resultaat:
Na de sessie gaf Charne aan dat haar verdriet was verdwenen en drie maanden later gaf ze aan verbaasd te zijn dat ze vanaf die dag zonder verdriet kon functioneren. Ze vertelde ook dat ze een vriendin had wiens vader een jaar eerder was overleden en die nog steeds met verdriet worstelde en dat ze zo dankbaar was dat ze niet in die emotionele staat verkeerde. Door haar verdriet te verdrijven, kon ze weer aanwezig zijn als moeder en echtgenote en zich weer concentreren op haar bedrijf.

Conclusie:
Charnes geval onderstreept de kracht van het balanceren van de wiskundige vergelijking van perceptie om rouw te transformeren. Door de Demartini-methode te gebruiken om haar perceptie van verlies te verdoezelen, kon Charne haar verdriet verwerken en betekenis vinden in het overlijden van haar moeder.

Achtergrond:
De klant is een 36-jarige ondernemer die zich realiseerde dat hij bang was om in de buurt te zijn van bepaalde potentiële klanten en collega's. Hij realiseerde zich dat dit probleem de groei van zijn bedrijf belemmerde en wilde dit verder onderzoeken.

Maatregelen die zijn genomen:
We identificeerden eerst de verachtelijke trekken bij deze cliënten en vonden specifieke ervaringen uit het verleden met dezelfde perceptie. De vroegste ervaring leek te dateren van de middelbare school, toen een jongen, A., hem herhaaldelijk dreigde te slaan en hem een ​​paar keer duwde. Hij groeide op bij zijn grootouders, en toen zijn grootmoeder zijn emotionele toestand zag en over A. hoorde, verzekerde ze haar kleinzoon dat ze hem zou beschermen. Ze ging naar school en vanaf die dag hielden de bedreigingen op.

In de loop van de tijd weerspiegelde A. zich in zijn klanten en medewerkers, terwijl zijn grootmoeder zich weerspiegelde in diverse vrouwen op wie hij zijn hoop vestigde. Eén van hen was een werknemer die hij, naar eigen zeggen, niet mocht aannemen. Maar vanwege zijn blinde vlek deed hij dat toch, wat tot grote problemen binnen het bedrijf leidde.

Ons doel werd dus om twee percepties rond die oorspronkelijke gebeurtenis in evenwicht te brengen met behulp van de Demartini-methode. Aan de ene kant wilden we de wrok en angst die verband hielden met A.'s gedrag wegnemen. Aan de andere kant wilden we de bewondering en gehechtheid jegens zijn grootmoeder, die de uitdaging voor hem oploste, wegnemen. We waren er in ongeveer een uur klaar mee. We controleerden en zagen dat er geen angst meer over was in de huidige context van zijn bedrijf.

Resultaat:
De volgende ochtend stuurde hij me dit bericht: "Je zou me niet geloven als ik je vertelde wie me net belde." Het was A., zo'n 23 jaar na dat moment, terwijl ze in de tussentijd niets van elkaar wisten. A. ontdekte het bedrijf van mijn cliënt online, zag zijn naam en belde hem om te vragen of hij zijn cliënt kon worden!

Constantin vroeg me hoe dit überhaupt mogelijk was, en ik herinner me dat ik tegen hem zei: "Je kunt mensen die je niet liefhebt niet dienen. Klanten zoals A. konden niet naar je toe komen zolang je bang voor ze was. Door die angst op te lossen, verklaarde je dat je klaar was om te dienen. Het leven gaf je dat bewijs, bijna onmiddellijk." Die verhalen waren met elkaar verweven, maar nu, door de last op te lossen, sloot hij de cirkel en bevrijdde hij zichzelf voor nieuwe niveaus van prestatie.

Conclusie:
Er zijn verbazingwekkende onderliggende verbanden in onze huidige uitdagingen. Totdat die verbanden bewust worden gemaakt en opgelost, voeden ze een patroon dat we niet begrijpen of niet lijken te kunnen doorbreken. Met behulp van de Demartini-methode kunnen we dergelijke verbanden ontdekken en de percepties die deze patronen voeden, in balans brengen.

Achtergrond:
Tanya en Eric zijn 17 jaar getrouwd en Tanya heeft een affaire met een veel jongere man.

Eric voelt zich verraden en Tanya heeft het gevoel dat ze "geen keus had". Ze heeft het gevoel dat ze met iemand anders moest zijn, omdat Erics "luiheid" en "gebrek aan motivatie" haar uitputten.

Maatregelen die zijn genomen:
Er werden twee consultatiesessies gepland om Tanya en Eric te helpen de dynamiek te begrijpen die bijdroeg aan hun uitdagingen.

Het eerste consult begon met een introductie van het Demartini-waardebepalingsproces om de deelnemers te helpen begrijpen wat voor hen het belangrijkst is en om de relationele dynamiek te benadrukken die ontstaat wanneer deelnemers niet met elkaar communiceren over elkaars waarden.

Toen ze elkaars waarden leerden kennen, beseften ze allebei dat ze van de ander verwachtten dat hij of zij volgens zijn of haar waarden zou leven, en dat ze elkaar niet eerden om wie ze waren.

Het tweede consult, dat vier uur duurde, bestond uit het doorlopen van de Demartini-methode door Tanya en Eric om de wrok die ze beiden jegens elkaar koesterden verder te verminderen. Ze konden beiden erkennen waar ze precies datgene hadden gedaan waar ze een oordeel over hadden geuit en waren zeer nederig om te zien hoe de ander weerspiegelde wat ze bij zichzelf verloochenden.

Resultaat:
Tanya en Eric ontwikkelden een nieuwe waardering voor elkaar en hoe ze elkaar hielpen groeien. Ze begrepen ook hoe belangrijk het is om te leren communiceren over elkaars waarden in de toekomst.

Eric besefte ook dat hij uit het huwelijk wilde stappen, maar hij wist niet hoe hij dat moest doen. Deze affaire was een zegen bij een ongeluk.

Conclusie
Na deze twee consulten volgden er nog meer consulten om hen te ondersteunen bij het overwinnen van de angsten die hen ervan weerhielden om verder te gaan met hun scheiding. Beiden hadden ook individuele sessies.

De sessies van Tanya waren gericht op het doorbreken van de fantasie die ze had over "haar nieuwe partner", zodat ze zelf kon beslissen of die relatie wel echt bij haar paste.

Erics sessies waren erop gericht hem te helpen zijn schaamte te overwinnen omdat hij er niet voor ging in het leven en te ontdekken waar hij zijn tijd echt graag aan zou willen besteden, nu hij zijn waarden begreep. Uiteindelijk gingen ze uit elkaar, maar niet uit wrok, maar uit diepe waardering voor elkaar en het besef dat ze allebei gewoon iets anders wilden.

Uitdaging:
Bedrijfsplateau

Achtergrond:
De cliënt worstelde met het overwinnen van een zakelijk en financieel dieptepunt. Hoewel ze wel wat ideeën had over hoe ze verder moest, stelde ze dingen uit vanwege de aanzienlijke hersenruis en mentale mist, wat een gebrek aan geloof in wat mogelijk was en zekerheid in haar eigen kunnen aanwakkerde. Ze koesterde ook een groot schuldgevoel vanwege een trauma uit het verleden, omdat ze vond dat ze hierdoor "niet gelukkig zou moeten zijn, ik verdien het niet". Deze innerlijke onrust veroorzaakte conflicten in haar relatie en leidde ertoe dat ze tijd doorbracht zonder haar kinderen, wat haar schuldgevoel en schaamte over het gevoel een "slechte" moeder te zijn, verder versterkte.

Maatregelen die zijn genomen:
Hierna hebben we 12 individuele consulten gehad, gericht op het gebruik van de Demartini-methode om het trauma uit het verleden te verwerken, waarbij zij zichzelf verantwoordelijk achtte voor het overlijden van een familielid.

We hebben haar ook geholpen zekerheid te creëren in de eigenschappen van zakenmensen die ze bewonderde, en haar de zekerheid te geven dat ze alles in huis had om verder te komen. Daarnaast hebben we de Demartini-methode gebruikt om de conflicten in haar relatie te stabiliseren en haar te helpen de perfectie van haar rol als moeder en echtgenote te zien, de schuld en schaamte over haar vermeende tekortkomingen weg te nemen en haar de moeder te laten zijn die ze moest zijn.

We gebruikten de Demartini-methode ook om haar relatie met haar vader, een mislukte ondernemer, aan te pakken. Deze ervaring hielp haar een aanzienlijke hoeveelheid schuldgevoel en schaamte los te laten die verband hielden met haar vermeende gebrek aan prestaties, en veranderde haar angsten en fantasieën over falen in haar bedrijf.

Na het eerste programma gingen we verder met wekelijkse sessies met behulp van de Demartini-methode om de aanhoudende stress aan te pakken die ontstond toen ze haar bedrijf opschaalde. Elke sessie was gericht op het overwinnen van misvattingen die mentale ruis veroorzaakten, waardoor ze duidelijke strategieën en systemen voor bedrijfsgroei kon ontwikkelen. Daarnaast besteedden we aandacht aan eventuele fantasieën of nachtmerries die bij haar opkwamen, zodat ze objectiever vooruit kon kijken.

Resultaat:
Nadat ze de schuld en schaamte die ze voelde voor de dood van haar familielid had overwonnen, verdween haar uitstelgedrag en begon ze direct te bouwen en te groeien. De afname van de huishoudelijke onrust stelde haar in staat zich te concentreren op zakelijke taken zonder het welzijn van haar gezin in gevaar te brengen.

De voortdurende toepassing van de Demartini-methode hielp haar om haar eigen objectieve centrum te bereiken, duidelijke strategieën en oplossingen te ontwikkelen en langetermijndoelen te stellen. In de zes jaar dat we samenwerken, heeft dit programma, waarbij de Demartini-methode wordt gebruikt, haar bedrijf laten groeien van $ 6 miljoen naar $ 8 miljoen per jaar, met voortdurende uitbreiding en een doel om de grens van $ 58 miljoen te bereiken.

Terwijl ze zich steeds minder afhankelijk maakte van invloeden van buitenaf, verbreedde haar visie zich bij elke sessie en zag ze nog steeds strategieën en oplossingen om vooruit te komen.

Conclusie:
Deze casus toont het potentieel en de veelzijdigheid van de Demartini-methode aan bij het wegnemen van misvattingen, schuldgevoelens, schaamte en trots die onze objectiviteit en zekerheid in de weg staan. Door deze barrières op te lossen, kon de cliënt haar obstakels overwinnen en zich richten op een authentiek leven dat haar inspireerde, wat uiteindelijk leidde tot financiële vrijheid voor zichzelf en haar gezin.

Uitdaging:
Ontrouw, verraad en verlating

Achtergrond:
Barbara en Brad waren drie jaar getrouwd en hadden een kind van één jaar. Barbara begon de sessie toen ze erachter kwam dat Brad een affaire had met een collega in het leger waar ze beiden werkten.

Barbara was boos en stond op het punt om van Brad te scheiden. Ze gaf aan dat ze zich "verraden voelde" en vond dat hij hun huwelijk in de steek liet en haar ontrouw was terwijl zij thuis was met zwangerschapsverlof voor hun eerstgeboren kind. Maar Brad voelde zich al een tijdje in de steek gelaten en verwaarloosd door Barbara en voelde zich nu schuldig over zijn ontrouw en ontrouw aan haar, door de manier waarop hij ermee was omgegaan.

Maatregelen die zijn genomen:
De eerste sessie verduidelijkte de details vanuit elk perspectief en stelde vast dat ze beiden nog steeds toegewijd waren aan hun relatie als ze deze huidige uitdaging konden oplossen. Het omvatte het verzamelen van hun persoonlijke geschiedenis en belangrijke trauma's uit het verleden, aangevuld met een introductie in de Demartini-methode en hoe deze gebruikt kan worden als therapeutische aanpak gebaseerd op een waardenperspectief in relatiecommunicatie. Vóór de volgende wekelijkse sessie werd Barbara en Brad gevraagd om kopieën van hun persoonlijke hoogste waarden te identificeren en door te sturen, na het invullen van de online tool en hun levensdoelen.

In de volgende sessie, na elkaars waarden en levensdoelen te hebben gezien, werden ze eraan herinnerd waarom ze getrouwd waren. Tijdens de daaropvolgende consulten realiseerde Barbara zich dat ze allebei hun eigen vormen van ontrouw, verraad en verlating hadden. Ze besefte dat Brad haar vormen als even uitdagend ervoer als de zijne voor haar. Toen Brad besefte dat Barbara's focus op hun zwangerschap en hun kind voortkwam uit haar waarde om de eerste van haar broers en zussen te zijn met een gezond kind, veranderde ook zijn bewustzijn van haar waarden drastisch.

Zowel Barbara als Brad beseften dat ze van elkaar verwachtten dat ze volgens de waarden van hun partner zouden leven. Ze eerden en respecteerden elkaar echter niet om wie ze waren en de waarden die ze uit hun verleden hadden ontwikkeld om hun leven te leven. Toen ze allebei beseften dat ze verschillende soorten affaires hadden gehad, Brad met zijn collega en Barbara met haar zwangerschap en baby, ontwikkelden ze een nieuw niveau van bewustzijn van zichzelf en elkaar, en hun overeenkomsten en verschillen. Hun communicatie veranderde daardoor onmiddellijk. Tijdens het tiende en laatste consult waren Barbara en Brad opnieuw toegewijd aan hun gezamenlijke toekomst.

Resultaat:
Barbara en Brad ontwikkelden een nieuwe waardering en toewijding aan zichzelf en elkaar... en aan hun baby. Ze begrepen hoe belangrijk het is om te leren communiceren in elkaars waarden. En ze merkten op dat de collegiale gebeurtenis een nuttige, tweezijdige gebeurtenis was geweest die hen goed van pas kwam.

Conclusie:
Barbara en Brad arriveerden boos, verward en beladen met schuldgevoelens, omdat ze dachten dat de ander de schuld had van hun situatie. Ze vertrokken met het besef dat hun partner en kind beiden hulpmiddelen leerden om zichzelf, elkaar en hun pasgeboren baby meer te waarderen.

Uitdaging:
Depressie en chronische vermoeidheid.

Achtergrond:
Charlotte werd opgenomen in een wellnesscentrum vanwege angst en vermoeidheid. Haar verloofde vroeg of ik met haar wilde werken, omdat hij de resultaten van de Demartini Method® had ervaren en dacht dat zij er ook baat bij zou kunnen hebben. Charlotte, een jonge dierenarts, voelde zich angstig en ontevreden over haar werk. Ze had moeite met het stellen van accurate diagnoses en het opstellen van behandelplannen voor andere dan veelvoorkomende aandoeningen bij haar patiënten. Werken in een drukke praktijk droeg bij aan haar angst en extreme vermoeidheid. Charlotte kwam over als altruïstisch en zelfverloochenend. Haar extreme vermoeidheid was nauw verbonden met haar onrealistische verwachting om haar werk als klinisch dierenarts te blijven doen, ondanks haar afkeer ervan.

Maatregelen die zijn genomen:
We begonnen met een grondige waardebepaling, die Charlotte's aangeboren talent en grote waarde voor contact met mensen en spreken in het openbaar benadrukte. Het proces onthulde ook dat ze geïnspireerd werd door details in theatervoorstellingen.

Charlotte had geen andere inkomstenbron, dus onze eerste consulten waren gericht op het koppelen van de klinische veterinaire praktijk aan haar hoogste waarden: verbinding maken en presteren. Ze raakte geïnspireerd door de mogelijkheid om de veterinaire onderzoekstafel als podium te zien en door de veterinaire handelingen die ze uitvoerde.

Haar angst nam af door haar bewondering voor twee ervaren dierenartsen, hun diagnostische competentie en behandelvertrouwen te neutraliseren. Door deze eigenschappen te omarmen, begon ze haar zelfverkleinende persoonlijkheid te neutraliseren. We brachten ook momenten naar voren waarop de ervaren dierenartsen niet 100% nauwkeurig diagnosticeerden, totdat ze kon zien dat ze zowel de eigenschap als de anti-eigenschap in gelijke mate hadden. Door deze meest bewonderde eigenschappen tot het einde toe door elke kolom van de Demartini Method® te werken, herstelde ze haar energieniveau.

Charlotte ging tijdelijk weer aan de slag met haar werk als dierenarts. Door de voortdurende sessies besefte ze dat de periodes van extreme vermoeidheid, waar ze een hekel aan had, haar juist de kans boden om intern een strategie te bedenken en een plan te formuleren om zo over te stappen op iets authentiekers, dat toch nog steeds bij haar beroep paste.

Haar visie werd duidelijker; een opleidingsacademie ter ondersteuning van pas afgestudeerde dierenartsen (en om hen te helpen hun diagnoseangst te overwinnen), evenals de opleiding van kennelmedewerkers en dierenartsassistenten. Haar missie omvatte ook een outreach-programma voor rabiësvaccinatie in landelijke Afrikaanse gebieden. Haar podium, haar optreden! Deze visie hield haar betrokken als praktiserend dierenarts totdat ze klaar was om haar unieke bedrijf te starten. Door altruïstische acties te neutraliseren en enkele narcistische trekjes te omarmen, realiseerde Charlotte zich dat beide kanten noodzakelijk waren in haar transitie naar zakenvrouw.

Charlotte gebruikte haar verbindende vaardigheden en haar vermogen om in het openbaar te spreken om aanzienlijke lokale en internationale sponsors binnen te halen bij diervoederbedrijven en dierenartspraktijken door haar mentoring- en trainingsdiensten in te zetten. Ze overwon haar angst voor delegeren en nam maatregelen om energieverslindende administratieve taken aan anderen over te dragen, zodat ze zich kon concentreren op het onderhandelen over waardevolle sponsorovereenkomsten. Hoe meer ze zich bezighield met werk dat haar inspireerde, hoe minder ze extreme vermoeidheid ervoer en hoe beter ze haar energieniveau beheerde.

Conclusie:
Charlotte heeft vaak aangegeven hoe transformerend de Demartini-methode is geweest voor haar geestelijke gezondheid en haar vermogen om haar bedrijf op te zetten, te ontwikkelen en uit te breiden. Onlangs heeft ze interesse gewekt om haar bedrijfsmodel internationaal op te schalen en jaarcontracten veilig te stellen.