ADHD wordt in de eerste plaats gedefinieerd als een 'stoornis' omdat de betreffende persoon, meestal kinderen (en heel vaak jongens), waarschijnlijk het volgende vertoont:

• Dwalen en afgeleide onoplettendheid,
• Rusteloze hyperactiviteit en
• Impulsiviteit die onmiddellijk bevrediging geeft.

Als u liever de video bekijkt, klikt u hieronder. ↓

GA NAAR VIDEO

Ik sta er vaak versteld van hoeveel leraren, begeleiders, psychologen en psychiaters kinderen al snel het label ADHD opplakken, zonder goed te letten op de specifieke momenten en gebieden waarop ze heel betrokken, kalm en aanwezig zijn.

Wanneer er sprake is van een aandachtstekort (ADHD), is er ook sprake van een aandachtsoverschot.

Het ontdekken van de aandachtsoverschotten bij het kind en het herkennen van de momenten waarop het zich in een zeer geconcentreerde, oplettende en niet-afgeleide staat bevindt, is naar mijn mening een cruciaal onderdeel van het leren omgaan met deze zogenaamde ADHD-‘conditie’.

Het is essentieel om de belangrijkste prioriteiten en waarden van elk kind te kennen.

Ieder mens leeft volgens een reeks prioriteiten of waarden - dingen die het meest belangrijk zijn en het minst belangrijk.

Als je goed kijkt, zijn er een aantal dingen waar je enorm door geïnspireerd raakt, waar je je mee bezighoudt, waar je je op concentreert, en die je waarschijnlijk spontaan en zonder externe herinneringen of prikkels doet. Dit zijn de dingen die hoger op je prioriteitenlijstje staan. hiërarchie van waarden.

Er zijn ook dingen die je liever niet doet. Dingen die lager op je waardenlijst staan.

Een jonge jongen kan bijvoorbeeld dol zijn op het kijken naar bepaalde tv-programma's. Hij kan urenlang geconcentreerd naar die afleveringen kijken zonder afgeleid of hyperactief te worden, maar wel kalm en geconcentreerd.

Aan de andere kant kan het zijn dat hij iets totaal niet inspirerend vindt, zoals de vuilnis buiten zetten, klusjes doen, zijn kamer opruimen of zijn huiswerk maken. Daardoor kan hij de neiging hebben om onrustig en snel afgeleid te zijn wanneer van hem verwacht wordt dat hij die taken uitvoert.

Ik weet zeker dat je vergelijkbare kenmerken in je eigen leven ziet. Bijvoorbeeld, wanneer ik tijd besteed aan het onderzoeken van menselijk gedrag, kan ik me er de hele dag mee bezighouden. Als je het over auto's, koken of iets anders hebt dat niet aan mijn normen en waarden voldoet, raak ik snel verveeld en afgeleid, en word ik onrustig.

Wat het ook is hoogst Op je lijst met waarden zul je spontaan geïnspireerd, gefocust, gedisciplineerd, attent en betrouwbaar zijn. Gezien de manier waarop je brein is ingesteld, is dit waarschijnlijk waar je... aandacht, behoud en intentie SURPLUSAandacht - u bent gefocust; retentie - u onthoudt de informatie; en intentie - u bent van plan het te doen.

Wat het ook is laagste Op je lijst met waarden zul je de neiging hebben om uit te stellen, te aarzelen en te frustreren. Dit is waar je waarschijnlijk last van zult hebben. aandacht, behoud en intentie TEKORTHet gevolg is dat u nauwelijks oplet, weinig informatie onthoudt en de kans kleiner is dat u de informatie toepast.

Wanneer een activiteit een kind niet motiveert, niet inspireert of onbevredigend vindt, is de kans groot dat hij of zij zich gaat vervelen. Of hij of zij raakt opgebrand als je hem of haar dwingt om het te doen.

Interessant is dat een van de behandelingen voor ADHD bestaat uit het voorschrijven van stimulerende middelen of niet-stimulerende middelen. Als het ene middel niet werkt, proberen ze misschien het alternatief. De gedachte lijkt te zijn dat als een kind zich verveelt, een arts een stimulerend middel kan proberen. Dit middel werkt als een kunstmatige neurotransmitter, meestal gerelateerd aan noradrenaline en dopamine, om het kind op te vrolijken en het gevoel te geven dat het bezig is. Als het kind hyperactief is, krijgt het vaak een kalmeringsmiddel.

Naar mijn mening is het verstandig om een ​​kind niet meteen het label ADHD te geven. Daarmee loop je mogelijk een waardevolle kans mis om ze te leren. hoe hun fysiologie werkt en waarom hun gedrag simpelweg een feedbackmechanisme is in plaats van een ‘conditie’.

ADHD-‘symptomen’ kunnen wijzen op verveling of burn-out.

Burn-out kan optreden wanneer een kind naar school moet en gedwongen wordt iets te leren of iets te doen wat het niet wil doen. Dit kan leiden tot een burn-out, omdat het kind constant onder een sympathische vecht-of-vluchtreactie in zijn hersenen verkeert, waardoor het het gevoel heeft dat het ervan weg wil rennen en ontsnappen. Hierdoor is de kans groot dat het kind energie en adrenaline heeft opgekropt.

De fysiologie van de hersenen biedt meer inzicht.

In je hersenen bevindt zich een gebied dat de voorhersenen wordt genoemd, ook wel de mediale prefrontale cortex of uitvoerend centrum, welke beheerst het gedrag, kalmeert en remt hyperactiviteit en onmiddellijke bevrediging. Met andere woorden, het kalmeert impulsiviteit en instinctieve angsten (de zogenaamde symptomen van ADHD). Dus alles wat je kunt doen om het kind in zijn/haar uitvoerende centrum te krijgen, zal de ADHD-symptomen helpen verminderen.

Dan heb je het subcorticale gebied in de hersenen, de amygdala. Dit is het dierlijke verlangencentrum in de achterste hersenen. Dit is de plek waar impulsen en instincten ontstaan, waar je genot verlangt en pijn vermijdt.

Als je ongeïnteresseerd en ongeïnspireerd bent en iets doet wat je niet als zinvol ervaart, wordt de amygdala actief. Daardoor zul je geneigd zijn activiteiten te vermijden waar je niet door geïnspireerd raakt en impulsief op zoek gaan naar onmiddellijke bevrediging.

Wanneer je in je amygdala bent, ruimte- en tijdhorizonten krimpen en je aandachtsspanne wordt steeds korter. Wanneer je in je uitvoerende centrum bent, wordt je aandachtsspanne steeds groter. Je uitvoerende centrum zorgt er ook voor dat impulsen en instincten tot bedaren komen, waardoor je veerkrachtiger en flexibeler wordt. Wanneer je in je amygdala bent, is de kans groot dat je genotzuchtig en impulsief gedrag vertoont.

Het zou daarom verstandig zijn om het kind met het label ‘ ADHD” om erachter te komen wat het kind graag doet, waar het kind door geïnspireerd raakt en wat het spontaan doet zonder dat het externe motivatie nodig heeft.

Stap 1:Begin met het kijken naar iets dat het kind doet, waar hij of zij volledig op gefocust is en waar hij of zij urenlang ongestoord mee kan bezig zijn.

Met andere woorden: zoek de hoogste waarde van het kind. Klik Hier (om deel te nemen aan het GRATIS Demartini-waardebepalingsproces op mijn website.)

Stap 2: Koppel onderwerpen, acties en zaken die voor hen minder belangrijk zijn aan de gebieden in hun leven die zij wél belangrijk vinden.

Zodra het kind ziet wat belangrijk voor hem of haar is en alles wat daarmee verband houdt, is de kans groter dat het betrokken blijft. Telkens wanneer je een kind met ADHD kunt helpen om volgens zijn of haar hoogste waarden te leven, zul je merken dat het ADHD-gedrag automatisch kalmer wordt en dat het kind meer gecentreerd en oplettend wordt.

Wanneer een kind prioriteit geeft en doet wat hem of haar echt aanspreekt, zul je waarschijnlijk direct een gedragsverandering zien. Dit is het moment waarop ze het meest gefocust, gedisciplineerd, betrouwbaar, geduldig, georganiseerd, geordend en betrokken zijn. Het is ook het moment waarop ze het meest geïnspireerd, aanwezig, objectief, redelijk, minder narcistisch veeleisend en minder storend zijn.

Met andere woorden, het zou verstandig zijn om het kind te helpen hun leven prioriteren zodat ze de tijd hebben om zich te concentreren op datgene wat voor hen prioriteit heeft.

Als je eenmaal hun hoogste waarde identificeren, dan kunt u er koppelingen naar maken.

Ik zal nooit een kind vergeten dat ik ontmoette tijdens mijn klinische stage op de universiteit. Zijn moeder bracht hem naar de kamer met wat zij dacht dat ADHD-symptomen waren, en keek toe hoe hij van de ene kant van de kamer naar de andere rende. Ik vroeg haar om momenten te beschrijven waarop hij kalm, geconcentreerd, gefocust en niet afgeleid was. Ze had werkelijk geen idee. Dus begon ik dieper te graven. Uiteindelijk vertelde ze dat hij dol was op treinen en zich waarschijnlijk zou concentreren op een discussie, boek of artikel over treinen.

Ik begon toen een gesprek met een kind dat door de kamer rende met een opgekropte energie die hij probeerde te verdrijven. Ik vroeg hem: "Wat is de langste trein die je ooit hebt gezien? Hoeveel wagons heeft hij? Hoeveel daarvan vervoerden wagons? Wanneer heb je voor het laatst een trein gezien? Was het een goederentrein of een passagierstrein?" Hij ging stil naast me zitten en begon te praten. Dus ik ging door. Ik vroeg hem: "Hoe breed is het spoor? Heb je het gemeten? Hoeveel wielen heeft elke wagon? Wat is de meest voorkomende kleur die je in die wagons ziet? Wat is de gemiddelde snelheid van een passagier?"

Ik bleef vragen stellen en zette hem aan het denken, en daardoor was hij stil, geconcentreerd en betrokken. Zijn moeder kon het niet geloven. Ik stelde toen voor dat ze wat tijdschriften en boeken in de trein zou kopen en hem ergens mee naartoe zou nemen waar hij treinen beter kon bestuderen.

Zoals ik haar destijds uitlegde, had haar kind, waarvan zij dacht dat het ADHD had, ook een zeer geconcentreerde aandacht overschot orde. Daardoor vertoonde hij een ongelooflijke orde op dat gebied, en een gebrek aan aandacht voor alles wat er verder niet mee te maken had. Maar als ze dingen aan dat onderwerp zou gaan koppelen, zou het zich uitbreiden en kon ze verbanden leggen. Ze zou bijvoorbeeld kunnen vragen: "Hoe lang is een passagierstrein? Hoeveel mensen zitten er in de trein als er zes mensen per wagon zitten? Wat is de gemiddelde treinrit als je met een passagierskaartje reist? Hoeveel brandstof verbruikt hij? Laten we dat eens uitzoeken!"

Zolang ze dingen bleef weven die teruggingen naar treinen, zou hij waarschijnlijk in zijn uitvoerend centrum, betrokken en geconcentreerd blijven en minder snel hyperactief en impulsief gedrag vertonen.

De actiestappen die ik ouders en leraren aanraad als het gaat om kinderen die ADHD als diagnose krijgen, zijn de volgende:

1. Ontdek wat een kind hiërarchie van waarden zijn.
2. Laat ze zich erop concentreren en er goed in worden.
3. Blijf links toevoegen van de dingen die ze niet belangrijk vinden naar de dingen die ze wel het belangrijkst vinden.
4. Blijf andere dingen die je ze wilt leren met elkaar verbinden door veel vragen te stellen.
5. Ontdek hoe hun waarden U DIENEN, of anders wilt u ze misschien 'repareren'.

Wanneer je je kind toestaat om volgens zijn of haar hoogste waarden te leven, zul je zien hoe zijn of haar geduld groeit. Zo niet, verkort dan de tijd om de verwachtingen terug te brengen tot redelijke termijnen. Naarmate ze meer betrokken raken, zullen deze termijnen waarschijnlijk langer worden.

Bij de omgang met een kind met ADHD is het verstandig om:

• Blijf meer vragen stellen over het onderwerp waar ze door geïnspireerd zijn totdat ze het begrijpen. vertrouwen op zichzelf. Als ze dat doen, is de kans groter dat ze willen uitdagingen aangaan die hen inspireren en hen voorbereiden om hun natuurlijke leiderschapskwaliteiten te ontwaken.
• Zorg dat je georganiseerd bent, zorg voor een routine en geef ze de mogelijkheid om zich te concentreren op wat voor hen inspirerend is.

CONCLUSIE

Kortom, als het om ADHD gaat, zijn deze "stoornissen" of "aandoeningen" vaak niets meer dan een feedbackmechanisme om kinderen te helpen authentiek te zijn en te streven naar wat echt en diepgaand betekenisvol voor hen is. Het kan lastig zijn om te leven in een maatschappij die wil dat je erbij hoort in plaats van opvalt. Geef kinderen die het label ADHD krijgen de kans om zichzelf te zijn en laat ze uitblinken in wat ze graag doen. Zo niet, dan zal hun amygdala je helemaal gek maken.

Zodra u een kind het etiket ADHD opplakt, hem of haar medicijnen voorschrijft en negeert wat echt belangrijk voor hem of haar is, loopt u misschien wel een genie mis die iets werkelijk bijzonders kan doen.