Wanneer je iemand wilt vergeven, ga je ervan uit dat diegene zich op een manier gedraagt ​​die je niet verwacht, terwijl je dat wel denkt.

Met andere woorden, er is vaak sprake van een zelfingenomen projectie op hen, namelijk dat wat zij doen, jij niet doet, of in ieder geval niet in gelijke mate kwantitatief of kwalitatief. Daardoor denk je misschien dat zij zich moeten verontschuldigen en/of dat jij hen moet 'vergeven'.

Naar mijn mening is deze perceptie gebaseerd op een kunstmatige moraal of morele hypocrisie die:

• Wat ze deden heeft op de een of andere manier meer nadelen dan voordelen; en
• Wat zij hebben gedaan, heb jij niet of nooit in dezelfde mate kwantitatief of kwalitatief gedaan.

Ik heb les gegeven aan de Doorbraakervaring, mijn kenmerkende seminarprogramma, al meer dan 32 jaar. Een van de oefeningen die we doen, is afkomstig uit een proces dat ik heb ontwikkeld, genaamd de Demartini-methode, is reflecteren en introspectie, en vervolgens de eigenschappen, handelingen en inactiviteit die we in andere mensen beoordelen volledig erkennen, zowel kwantitatief als kwalitatief. En tot op heden heb ik nog geen gedrag gevonden dat bij anderen wordt beoordeeld en dat we niet allemaal individueel vertonen na een volledige en eerlijke introspectie.

In eerste instantie gelooft u het misschien niet, maar nadat ik meer dan honderdduizend mensen door de Demartini-methode proces, ik ben er zeker van dat  Je oordeelt alleen over dingen en andere mensen die een deel van jezelf vertegenwoordigen waar je innerlijk over oordeelt.

• Als je iets van buitenaf kwalijk neemt, herinnert dat je bewust of onbewust aan iets waar je je van binnen voor SCHAAMT.
• Als je iets aan de buitenkant bewondert, herinnert dat je bewust of onbewust aan iets waar je TROTS op bent.
• Wanneer je je schaamt of trots bent, minimaliseer of overdrijf je jezelf. Je bent dan niet je volledige of authentieke zelf.

De Demartini-methode toepassen om uw oordelen te ontbinden

Overweeg deze reeks vragen te gebruiken die zijn ontleend aan De Demartini-methode wanneer je geconfronteerd wordt met een situatie waarin je het gevoel hebt dat je een persoon moet “vergeven”:

VRAAG 1: Waar en wanneer heb je precies dezelfde of vergelijkbare eigenschap, handeling of inactiviteit vertoond of gedemonstreerd die je afkeurde of zelfs verafschuwde? Waar, wanneer en tegen wie heb je dat gedaan, en wie heeft dat waargenomen?

Het doel van deze vraag is om je te helpen de eigenschap, handeling of het gebrek aan handeling waarover je oordeelt te omarmen, zodat je je reflectieve bewustzijn wakker maakt – waarin de ziener, het geziene en het ziende hetzelfde zijn.

Meer dan 37 jaar geleden identificeerde ik mezelf voor het eerst en documenteerde ik vervolgens geleidelijk dat elk mens bewijs vertoont van elk van de 4,628 menselijke gedragskenmerken die ik in het Oxford woordenboek vond. Ik identificeerde elk van deze kenmerken eerst nauwgezet in mijn eigen aard en heb dit vervolgens bij meer dan 100,000 deelnemers laten zien. Ik reflecteerde eerlijk en ontdekte dat ik elk van de vele potentiële gedragskenmerken, handelingen of inactiviteit vertoonde - aardig, gemeen, vriendelijk, wreed, aangenaam, onaangenaam, vreedzaam, strijdlustig, positief, negatief, eerlijk en oneerlijk, enzovoort. Ik was zowel held als schurk, heilige en zondaar, en kon zowel deugdzaam als gemeen worden beschouwd, afhankelijk van of ik mezelf ondersteund of uitgedaagd voelde.

Het is dus geen kwestie van  IF je hebt gedaan wat je bij anderen waarneemt, maar het is een kwestie van identificeren WAAR, WANNEER en WIE je hebt het gedaan, en  WIE  heeft gemerkt dat je het deed.

Als je vervolgens de herinneringen aan de momenten waarop je precies dezelfde of een vergelijkbare eigenschap hebt vertoond, opstapelt tot ze kwantitatief en kwalitatief gelijk zijn aan wat je denkt dat ze hebben gedaan, zul je waarschijnlijk denken: "Wie ben ik om over hen te oordelen? Waarom moet ik zeggen: 'Ik vergeef je,' terwijl ik hetzelfde doe?"

Klik hieronder voor de video van dit artikel. ↓

GA NAAR VIDEO

Je blijft die eigenschappen, handelingen of inactiviteit aantrekken die je in anderen probeert te vergeven.

Met andere woorden, ze zetten je niet voor niets op scherp. Je hebt een knop op dat gedrag, omdat het iets is waar je bewust of onbewust een oordeel over velt. Ik ben er niet in geïnteresseerd om mensen te vergeven, alleen maar om die les meteen weer in mijn leven te zien opduiken, om me te leren hoe ik van de delen van mezelf kan houden waar ik niet van heb gehouden en hoe ik op mijn beurt weer van hen kan houden.

In plaats daarvan gebruik ik het woord vergeving alleen maar als: “Dank dat u mij deze ervaring heeft VERGEVEN”. 

Wanneer je je deze eigenschap eigen maakt en omarmt, zul je merken dat de zogenaamde behoefte om te vergeven afneemt.

VRAAG 2: Ga terug naar het moment waarop je zag dat ze het gedrag vertoonden waarvan je denkt dat je het moet vergeven. Kijk hoe het je, vanaf het moment dat ze het deden tot nu toe, heeft gediend.

Vaak ben je misschien blind voor de voor- en nadelen van gedrag en kies je er misschien voor om het als iets vreselijks te beschouwen. Maar over een paar dagen, weken, maanden of jaren kijk je misschien terug en zie je de voordelen of zegeningen die eruit voortvloeiden. Dus waarom zou je de wijsheid van de eeuwen met het verouderingsproces hebben, als je de wijsheid van de eeuwen ook kunt hebben zonder dat – door te zoeken naar de voordelen binnen wat je alleen maar nadelen aannam, om de balans in evenwicht te brengen.

Dus in plaats van meteen tot de conclusie te komen dat het een ‘slecht’ iets is, omdat je ervan uitging dat het je uitdaagde en nederig maakte, kun je bevrijd worden door erachter te komen hoe het je DIENDE.

Zo bereik je beter een punt waarop je er niet meer op reageert, omdat het niet langer op je knop drukt. Zo kun je bevrijd worden van de onevenwichtige emoties die ermee gepaard gaan.

Als je klaar bent, hoef je niet langer te zeggen: "Ik vergeef je." In plaats daarvan zul je intrinsiek gedreven zijn om te zeggen: "Dank je wel!".

Ik zeg veel liever "Bedankt dat je me deze ervaring hebt gegeven" dan "Ik vergeef je". Ik vind liever de verborgen orde en ga ervan uit dat er een boodschap voor me is, dan dat ik een onschuldig slachtoffer ben en zij de dader. Ik vind dat model niet productief.

Naar mijn mening levert een schuldmodel niets op dat van blijvende betekenis is.

VRAAG 3: Ga naar het moment waarop ze deze eigenschap, actie of inactiviteit vertoonden. Als ze de tegenovergestelde eigenschap, actie of inactiviteit hadden vertoond – met andere woorden, als het was zoals je op dat moment wenste – wat zou dan het nadeel voor je zijn geweest vanaf dat moment tot nu?

Met deze vraag kun je de fantasie over hoe ze 'hadden moeten zijn' doorbreken, zodat je kunt waarderen wat ze daadwerkelijk hebben gedaan.

Wanneer je de verborgen orde van hoe het was ziet, zul je ontdekken dat de reden waarom je over hen oordeelt weinig te maken heeft met hun daden, maar meer met je onrealistische fantasie over hoe ze zouden moeten zijn. Geen enkel mens is eenzijdig en niemand is ontworpen om altijd volgens onze geprojecteerde waarden te leven.

• Hoe meer je verslaafd bent aan lof, hoe meer je gekwetst en boos wordt door kritiek.
• Hoe meer je verslaafd raakt aan ondersteuning, hoe meer pijn en woede je zult voelen door uitdagingen.

Het kan voorkomen dat u soms een onvolwassen kijk op het leven heeft en vasthoudt aan de fantasie van een eenzijdige wereld in plaats van de twee kanten van het leven te omarmen, die u nodig hebt om maximaal te groeien. 

De maximale groei en ontwikkeling vinden plaats aan de grens van steun en uitdaging – en trouwens alle andere paren van tegenstellingen.

Als je verslaafd bent aan ondersteuning, dan doet uitdaging pijn.

Maar als je begrijpt dat je zowel ondersteuning als uitdaging nodig hebt om te groeien, dan doet die uitdaging meestal geen pijn. Er staat niets anders op dan "dankjewel".

Ik merk dat ik, wanneer ik kritiek krijg, een beetje nederigheid nodig heb, omdat ik boven rechtvaardigheid of evenwicht sta. En wanneer ik word opgehemeld of geprezen, komt dat waarschijnlijk doordat ik onder rechtvaardigheid of evenwicht sta.

Ik ben ervan overtuigd dat alles wat er in je leven gebeurt, erop gericht is je terug te brengen naar je kern, naar waar je authentiek bent. 

Als je het leven op die manier bekijkt, zul je merken dat je dankbaar bent voor de gebeurtenissen in je leven, in plaats van dat je ervan uitgaat dat er een fout zit in het universum.

Misschien is er geen sprake van een vergissing.

Wanneer u uw waarden op mensen projecteert en van hen verwacht dat zij volgens uw waarden leven, beseft u misschien dat er fouten worden gemaakt.

De mensen in jouw leven zijn er niet om volgens jouw waarden te leven, en jij bent er niet om onrealistische verwachtingen of fantasieën te koesteren.

De daden en het nalaten van anderen kunnen je helpen je fantasieën te doorbreken.

Wanneer je jezelf opbouwt in trots, zullen hun daden je nederig maken en je terugbrengen naar een plek waar je authentiek bent.

Trots of schaamte zijn façades en persona's die het echte jij bedekken, maar het echte jij is een authentieke staat van gelijkmoedigheid, gratie en liefde.

Wanneer je in die evenwichtige, authentieke en gecentreerde staat bent, is er niets om te vergeven, maar alles waar je dankbaar voor kunt zijn.

VRAAG 4: Ontdek waar en wanneer deze persoon, zowel in het verleden als tot nu toe, de TEGENOVERGESTELDE eigenschap, actie of inactiviteit heeft vertoond in zijn of haar leven ten opzichte van DEZELFDE persoon bij wie hij of zij de beoordeelde eigenschap, actie of inactiviteit vertoonde.

Wanneer u ontdekt dat deze persoon niet ALTIJD deze eigenschap, actie of inactiviteit vertoont, en dat hij of zij in feite zowel de dingen waarover u oordeelt als het tegenovergestelde doet, dan zult u zich realiseren dat de eenzijdige labels die u op iemand plakte toen u hem of haar beoordeelde, onjuist, onvolledig en subjectief bevooroordeeld waren.

In plaats daarvan ontdek je dat wanneer je acties onderneemt die hun waarden ONDERSTEUNEN, ze zich op de ene manier gedragen. Wanneer je acties onderneemt die hun waarden uitdagen, gedragen ze zich juist op de tegenovergestelde manier. Met andere woorden: ze zijn gewoon mensen met twee kanten, net als jij.

Je denkt misschien: "Wie ben ik om hen te veroordelen en te vergeven? Wie ben ik om hen te vragen zich bij mij te verontschuldigen?" Zoals ik al eerder zei:  Wat je vergeeft, blijf je doorgaans aantrekken, omdat het nog steeds je onopgeloste probleem is..

Denk aan een man die laat thuiskomt van zijn werk. Stel dat hij waarde hecht aan het opbouwen van zijn bedrijf en het behouden van zijn inkomen. Misschien hecht zijn vrouw er waarde aan dat het eten op tafel staat en dat het gezin aan het einde van de dag samen aan tafel kan eten.

• Als ze haar man vraagt ​​zich te verontschuldigen, kan dat betekenen dat ze van hem verwacht dat hij volgens haar waarden leeft.
• Zijn excuses suggereren mogelijk dat hij zich ondergeschikt maakt aan haar waarden.

Uiteraard zal dit scenario zich in het algemeen blijven herhalen als een oneindige reeks van gebeurtenissen.

In plaats daarvan zou het verstandig zijn om elkaar te respecteren en te begrijpen dat de partner beslissingen neemt op basis van zijn of haar waarden. Wanneer je wilt dat anderen jouw waarden respecteren, ben je er verantwoordelijk voor om hen van tevoren voldoende voordelen te bieden binnen hun eigen waarden om hen daartoe te inspireren.

Dus als je je in een vergelijkbare situatie bevindt, besef dan dat niemand er is om constant volgens jouw waarden te leven. Jij bent er niet om constant volgens hun waarden te leven. Het projecteren van jouw waarden op iemand zal waarschijnlijk de relatie ondermijnen en leiden tot wrok en vervolgens tot de veronderstelde traditionele behoefte aan vergeving en excuses.

Daarom geloof ik er niet in om mensen te vergeven voor wat zij mij, naar mijn idee, hebben “aangedaan”.

Ik wil liever VERANTWOORDELIJK zijn voor mijn percepties, me realiseren dat ik deze dingen als een LES in mijn leven aanbreng, en me ervan bewust zijn dat zij niet verantwoordelijk zijn voor hoe ik me voel.

Zij zijn verantwoordelijk voor wat ze gedaan hebben, maar niet voor hoe ik me voel.

VRAAG 5:   Wat zou jij kunnen doen om die reactie bij hen op te wekken?

Ik herinner me dat een vrouw me ooit vertelde dat ze haar dochter er niet van kon weerhouden om tegen haar te liegen. Blijkbaar was de dochter wel eerlijk tegen haar man, maar niet tegen haar.

Na een kort gesprek stelde ik voor dat ze er verstandig aan zou doen om eens naar haar reactie te kijken als haar dochter haar de waarheid vertelde.

Mensen doen dingen op basis van wat ze denken dat hen op een bepaald moment het grootste voordeel oplevert, of juist het grootste nadeel.

Als haar dochter merkt dat haar moeder extreem emotioneel reageert op de waarheid, denkt ze misschien dat het makkelijker of beter is om te liegen.

Daarom is het verstandig om introspectie te doen en te kijken naar alles wat je doet dat een specifieke actie of inactiviteit bij hen teweeg kan brengen. Op die manier voel je je geen slachtoffer van hun reactie, maar word je meester over je waarneming terwijl je de kracht van 'governmentis' (beheersing van je eigen geest en emoties) verwerft.

Door reflectief te zijn en je geest in balans te brengen, waarbij je tegelijkertijd je emoties onder controle houdt omdat je beide kanten ziet, ontwikkel je de grootste veerkracht en aanpassingsvermogen.

Het is ook de plek waar je jezelf bevrijdt van het emotioneel terugdenken aan dingen, of van het subcorticale denken en de onwijze aanname dat er dingen zijn die je zou moeten vergeven.

Anderen beschuldigen van je eigen ongeluk is een teken van gebrek aan opleiding. Jezelf beschuldigen laat zien dat je opleiding begonnen is. Noch jezelf noch anderen beschuldigen laat zien dat je opleiding voltooid is.

                                                                        Epictetus

Het is waar je vandaan komt angst en reactie van de dingen die je beoordeelt op objectiviteit en welzijnsbevordering eustress.

Het is waar vooruitziendheid uw visie verbreedt en een heldere strategie en enthousiasme creëert om deze te bereiken.

Het is de situatie waarin je alles als 'onderweg' beschouwt en ongeacht waar je in je leven kijkt, je alleen maar veel ziet waar je dankbaar voor kunt zijn.

En dat is in jouw voordeel, want wie dankbaar is, krijgt meer.

Ten slotte:

• Als u waarde hecht aan het beheersen van uw leven, is het verstandig om verantwoordelijkheid te nemen voor het reflectief beheersen van uw WAARNEMINGEN, BESLISSINGEN en ACTIES.
• Alles waar je GEEN 'dankjewel' voor kunt zeggen is BAGAGE; alles waar je WEL 'dankjewel' voor kunt zeggen is BRANDSTOF.
• Elke keer dat je over iets OORDEELT, sla je die ervaring op in je onderbewustzijn. Daardoor zul je jezelf waarschijnlijk belasten met dingen die je leven blijven beheersen, totdat je jezelf er eindelijk van bevrijdt door ze te waarderen en lief te hebben.
• Wanneer u zich in een staat van dankbaarheid bevindt, slaat u die ervaring op in uw bovenbewustzijn, dat lichter en ruimer is.
• De kwaliteit van uw leven is gebaseerd op de kwaliteit van de vragen Je vraagt ​​je af. Als je meer reflectieve vragen stelt die je helpen je percepties in balans te brengen, valt er niets te vergeven en niets te verontschuldigen.

Vergeving van anderen is een oppervlakkige verhulling van wat er diep in jezelf verborgen zit.

In plaats daarvan is het verstandiger om de vragen die ik hierboven heb geschetst te beantwoorden, of om wat tijd te investeren in de Breakthrough Experience, waar mijn team en ik je kunnen helpen de gebeurtenissen in je leven te verwerken, zodat je "Dank je wel" kunt zeggen in plaats van ze als bagage met je mee te dragen en te denken dat er iets is of was om te vergeven.

Je verdient het om een ​​geweldig leven te leiden en de pracht van jouw leven wordt alleen maar onzichtbaar als je een fantasie oplegt over hoe jij denkt dat het leven 'zou moeten' zijn, in plaats van te leren hoe je de pracht van het leven zelf kunt zien.