Όταν επιθυμείτε να συγχωρήσετε κάποιον, υποθέτετε ότι ενεργεί με έναν προκλητικό τρόπο που εσείς αντιλαμβάνεστε ότι δεν το κάνετε.

Με άλλα λόγια, τείνει να υπάρχει μια αυτοδικαιωμένη προβολή πάνω τους ότι αυτό που κάνουν, δεν το κάνετε ή τουλάχιστον όχι εξίσου ποσοτικά ή ποιοτικά. Ως εκ τούτου, μπορεί να αντιληφθείτε ότι πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη ή/και πρέπει να τους «συγχωρήσετε».

Στο μυαλό μου, αυτή η αντίληψη βασίζεται σε μια τεχνητή ηθική ή ηθική υποκρισία που:

• Αυτό που έκαναν κατά κάποιο τρόπο έχει περισσότερα μειονεκτήματα παρά οφέλη. και
• Αυτό που έχουν κάνει είναι κάτι που δεν έχετε κάνει ή δεν έχετε κάνει ποτέ εξίσου ποσοτικά ή ποιοτικά.

Έχω διδάξει το Επαναστατική εμπειρία, το signature σεμινάριο μου, για πάνω από 32 χρόνια. Μία από τις ασκήσεις που κάνουμε, προέρχεται από μια διαδικασία που έχω αναπτύξει και ονομάζεται Μέθοδος Demartini, είναι να στοχαζόμαστε και να ενδοσκοπούμε και στη συνέχεια να κατέχουμε πλήρως τα χαρακτηριστικά, τις ενέργειες και τις αδράνειες που κρίνουμε σε άλλους ανθρώπους στον ίδιο βαθμό ποσοτικά και ποιοτικά. Και μέχρι σήμερα, δεν έχω βρει ακόμη μια συμπεριφορά που να κρίνεται σε άλλους ανθρώπους, την οποία δεν έχουμε κάνει όλοι οι ίδιοι μεμονωμένα, μόλις εξετάσουμε πλήρως και ειλικρινά.

Στην αρχή, μπορεί να μην το πιστεύετε, αλλά έχοντας περάσει πάνω από εκατό χιλιάδες άτομα μέσω του Μέθοδος Demartini διαδικασία, είμαι σίγουρος ότι  κρίνετε μόνο πράγματα και άλλους ανθρώπους που αντιπροσωπεύουν ένα μέρος σας που κρίνετε εσωτερικά.

• Αν ΔΕΝ ΕΞΩΘΕΙΤΕ κάτι - σας υπενθυμίζει συνειδητά ή ασυνείδητα κάτι για το οποίο ντρέπεστε εσωτερικά.
• Αν ΘΑΥΜΑΣΤΕ κάτι εξωτερικά – σας υπενθυμίζει συνειδητά ή ασυνείδητα κάτι για το οποίο είστε ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ.
• Όταν ντρέπεστε ή υπερηφανεύεστε, ελαχιστοποιείτε ή υπερβάλλετε τον εαυτό σας και δεν είστε ολόκληρος ή αυθεντικός εαυτός σας.

Εφαρμογή της μεθόδου Demartini για να διαλύσετε τις κρίσεις σας

Σκεφτείτε να χρησιμοποιήσετε αυτήν τη σειρά ερωτήσεων που προέρχονται από Μέθοδος Demartini όταν αντιμετωπίζετε μια κατάσταση όπου αντιλαμβάνεστε ότι «πρέπει να συγχωρήσετε» ένα άτομο:

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Πού και πότε έχετε δείξει ή επιδείξει αυτό ακριβώς το ίδιο ή παρόμοιο χαρακτηριστικό, δράση ή αδράνεια που αντιπαθούσατε ή ακόμα και περιφρονούσατε; Πού, πότε και σε ποιον το κάνατε και ποιος σας αντιλήφθηκε ότι το κάνατε;

Ο στόχος αυτής της ερώτησης είναι να σας βοηθήσει να κατέχετε το χαρακτηριστικό, τη δράση ή την αδράνεια που κρίνετε, ώστε να ξυπνήσετε την αντανακλαστική σας επίγνωση – όπου ο ιδιώτης, ο ορατός και ο βλέποντας είναι το ίδιο.

Πάνω από 37 χρόνια πριν, αναγνώρισα για πρώτη φορά μέσα μου και στη συνέχεια τεκμηρίωσα σταδιακά ότι κάθε άνθρωπος εμφανίζει στοιχεία για καθένα από τα 4,628 ανθρώπινα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς που βρήκα στο λεξικό της Οξφόρδης. Προσδιόρισα με κόπο καθένα από αυτά στη φύση μου πρώτα και στη συνέχεια το έχω δείξει τώρα σε περισσότερους από 100,000 συμμετέχοντες. Σκεφτόμουν με ειλικρίνεια και ανακάλυψα ότι έδειξα καθένα από τα πολλά πιθανά χαρακτηριστικά συμπεριφοράς, πράξεις ή αδράνειες - ωραίος, κακός, ευγενικός, σκληρός, ευχάριστος, δυσάρεστος, ειρηνικός μαχητικός, θετικός, αρνητικός, ειλικρινής και ανέντιμος κ.λπ. Ήμουν και ήρωας και κακός, άγιος και αμαρτωλός και θα μπορούσα να θεωρηθώ και ενάρετος και μοχθηρός, ανάλογα με το αν αντιλαμβανόμουν τον εαυτό μου ότι υποστηρίζεται ή αμφισβητείται.

Άρα, δεν είναι θέμα  IF έχετε κάνει αυτό που αντιλαμβάνεστε στους άλλους, αλλά είναι θέμα ταυτοποίησης ΠΟΥ, ΠΌΤΕ και Ο ΟΠΟΊΟΣ το έχεις κάνει και  Ο ΟΠΟΊΟΣ  κατάλαβε ότι το έκανες.

Εάν στη συνέχεια συνεχίσετε να στοιβάζετε τις αναμνήσεις των στιγμών που εμφανίσατε αυτό ακριβώς το ίδιο ή παρόμοιο χαρακτηριστικό μέχρι να εξισωθεί ποσοτικά και ποιοτικά με αυτό που αντιλαμβάνεστε ότι έχουν κάνει, είναι πιθανό να βρείτε τον εαυτό σας να πηγαίνει, «Λοιπόν , ποιος είμαι εγώ να τους κρίνω; Γιατί πρέπει να πω, "Σε συγχωρώ όταν κάνω το ίδιο πράγμα;"

Κάντε κλικ παρακάτω για το βίντεο αυτού του άρθρου. ↓

ΑΛΜΑ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Θα συνεχίσετε να προσελκύετε εκείνα τα χαρακτηριστικά, τις ενέργειες ή τις αδράνειες που προσπαθείτε να συγχωρήσετε στους άλλους.

Με άλλα λόγια, σου πιέζουν τα κουμπιά για κάποιο λόγο. Έχετε ένα κουμπί σε αυτή τη συμπεριφορά επειδή είναι κάτι που κρίνετε συνειδητά ή ασυνείδητα μέσα σας. Δεν με ενδιαφέρει να συγχωρώ τους ανθρώπους, μόνο για να ξαναμπεί το μάθημα στη ζωή μου για να προσπαθήσω να με διδάξω πώς να αγαπώ τα μέρη του εαυτού μου που δεν έχω αγαπήσει και με τη σειρά μου να τα αγαπώ.

Αντίθετα, η μόνη φορά που χρησιμοποιώ τη λέξη συγχώρεση είναι: «Σας ευχαριστώ που μου δώσατε αυτήν την εμπειρία». 

Μπαίνοντας μέσα και κατέχοντας το χαρακτηριστικό, τείνεις να διαπιστώσεις ότι απαλύνει τη λεγόμενη ανάγκη για συγχώρεση.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Πήγαινε στη στιγμή που και πότε τους αντιλήφθηκες να κάνουν τη συμπεριφορά που πιστεύεις ότι πρέπει να συγχωρήσεις. Κοίτα πώς, από τη στιγμή που το έκαναν μέχρι τώρα, σε ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕ.

Αρκετά συχνά, μπορεί να έχετε την τάση να είστε τυφλοί στα οφέλη και τα θετικά στοιχεία των συμπεριφορών και μπορείτε να επιλέξετε να το αντιλαμβάνεστε ως τρομερό. Ωστόσο, σε λίγες μέρες, εβδομάδες, μήνες ή χρόνια από τώρα, μπορεί να κοιτάξετε πίσω και να δείτε τα οφέλη ή τις ευλογίες που προέκυψαν ως αποτέλεσμα. Γιατί λοιπόν να έχετε τη σοφία των αιώνων με τη διαδικασία γήρανσης, όταν μπορείτε να έχετε τη σοφία των αιώνων χωρίς αυτήν – αναζητώντας τα θετικά μέσα σε αυτά που υποθέσατε ότι είχαν μόνο μειονεκτήματα για να εξισορροπήσετε την εξίσωση.

Έτσι, αντί να βγάλετε βιαστικά το συμπέρασμα με μια στενόμυαλη ηθική υποκρισία ότι είναι ένα «κακό» πράγμα επειδή υποθέσατε ότι σας προκάλεσε και σας ταπείνωσε, μπορείτε να ελευθερωθείτε ανακαλύπτοντας πώς σας ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕ.

Με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να φτάσετε σε ένα σημείο όπου δεν αντιδράτε πλέον σε αυτό, επειδή δεν πιέζει πλέον το κουμπί σας. Ως εκ τούτου, μπορείτε να απελευθερωθείτε από τα ανισόρροπα συναισθήματα που το περιβάλλουν.

Όταν τελειώσετε, δεν θα έχετε πλέον την ανάγκη να πείτε «Σε συγχωρώ». Αντίθετα, θα οδηγηθείτε εγγενώς να πείτε, "Ευχαριστώ!".

Θα προτιμούσα να πω «Σας ευχαριστώ που μου δώσατε αυτήν την εμπειρία» παρά «Σε συγχωρώ». Προτιμώ να βρω την κρυφή σειρά και να υποθέσω ότι υπάρχει ένα μήνυμα για μένα παρά να υποθέσω ότι είμαι ένα αθώο θύμα και ότι αυτοί είναι ο θύτης. Δεν βρίσκω αυτό το μοντέλο παραγωγικό.

Κατά τη γνώμη μου, ένα μοντέλο ευθυνών δεν επιτυγχάνει τίποτα διαρκούς σημασίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Μετάβαση στη στιγμή που εμφάνισαν αυτό το χαρακτηριστικό, τη δράση ή την αδράνεια. Αν είχαν επιδείξει το αντίθετο χαρακτηριστικό, δράση ή αδράνεια – με άλλα λόγια, αν ήταν όπως θα θέλατε να είναι εκείνη τη στιγμή – ποιο θα ήταν το μειονέκτημα για εσάς από εκείνη τη στιγμή μέχρι τώρα;

Με αυτήν την ερώτηση, μπορείτε να σπάσετε τη φαντασία για το πώς «υποτίθεται ότι ήταν», ώστε να εκτιμήσετε τι έκαναν στην πραγματικότητα.

Όταν δείτε την κρυφή σειρά όπως ήταν, θα διαπιστώσετε ότι ο λόγος που τους κρίνετε δεν έχει να κάνει με τις πράξεις τους και περισσότερο με τη μη ρεαλιστική φαντασία σας για το πώς υποτίθεται ότι είναι. Κανένας άνθρωπος δεν είναι μονόπλευρος και κανένας δεν είναι σχεδιασμένος να ζει πάντα στις προβαλλόμενες αξίες μας.

• Όσο περισσότερο είστε εθισμένοι στον έπαινο, τόσο περισσότερο θα πληγώνεστε και θα θυμώνετε από την κριτική.
• Όσο περισσότερο είστε εθισμένοι στην υποστήριξη, τόσο περισσότερο θα πληγώνεστε και θα θυμώνετε από τις προκλήσεις.

Μπορεί μερικές φορές να είστε ανώριμοι στην οπτική σας για τη ζωή και να κρατάτε τη φαντασίωση ενός μονόπλευρου κόσμου αντί να αγκαλιάζετε τις δύο πλευρές της ζωής, τις οποίες χρειάζεστε για να μεγαλώσετε στο μέγιστο. 

Η μέγιστη ανάπτυξη και ανάπτυξη εμφανίζονται στα σύνορα του υποστήριξη και πρόκληση – και για αυτό όλα τα άλλα ζεύγη αντιθέτων.

Εάν είστε εθισμένοι στην υποστήριξη, η πρόκληση βλάπτει.

Ωστόσο, αν καταλάβετε ότι χρειάζεστε υποστήριξη και πρόκληση για να αναπτυχθείτε, η πρόκληση τείνει να μην βλάπτει. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί, εκτός από το «ευχαριστώ».

Διαπιστώνω ότι κάθε φορά που δέχομαι κριτική, χρειαζόμουν λίγη ταπεινοφροσύνη, καθώς είμαι φουσκωμένος πάνω από την ισότητα ή την ισορροπία. Και όποτε με ανεβάζουν ή με επαινούν, είναι πιθανό επειδή είμαι κάτω από τα ίδια κεφάλαια ή την ισορροπία.

Πιστεύω ακράδαντα ότι οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή σου προσπαθεί να σε επαναφέρει στο κέντρο όπου είσαι αυθεντικός. 

Εάν βλέπετε τη ζωή έτσι, μπορεί να διαπιστώσετε ότι είστε ευγνώμονες για τα γεγονότα στη ζωή σας αντί να υποθέσετε ότι υπάρχει ένα λάθος στο σύμπαν.

Ίσως δεν υπάρχει λάθος.

Ίσως όταν προβάλλετε τις αξίες σας στους ανθρώπους και περιμένετε να ζήσουν στις αξίες σας, αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχουν λάθη.

Οι άνθρωποι στη ζωή σας δεν είναι εδώ για να ζήσουν στις αξίες σας και δεν είστε εδώ για να κρατάτε μη ρεαλιστικές προσδοκίες ή φαντασιώσεις.

Οι πράξεις και οι αδράνειες των άλλων θα σας βοηθήσουν να σπάσετε τις φαντασιώσεις σας.

Όταν χτίζετε τον εαυτό σας με υπερηφάνεια, οι πράξεις τους θα σας ταπεινώσουν για να σας επιστρέψουν σε ένα μέρος όπου είστε αυθεντικοί.

Το να είσαι περήφανος ή ντροπιασμένος είναι προσόψεις και περσόνες που καλύπτουν τον πραγματικό σου εαυτό, αλλά το πραγματικό εσύ είναι μια αυθεντική κατάσταση ηρεμίας, χάρης και αγάπης.

Όταν βρίσκεστε σε αυτή την ισορροπημένη, αυθεντική και επικεντρωμένη κατάσταση, δεν υπάρχει τίποτα εκεί για να συγχωρήσετε, αλλά όλα για να είστε ευγνώμονες.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Μάθετε πού και πότε αυτό το άτομο έχει εμφανίσει, τόσο στο παρελθόν όσο και μέχρι σήμερα, το ΑΝΤΙΘΕΤΟ χαρακτηριστικό, δράση ή αδράνεια στη ζωή του στο ΙΔΙΟ άτομο στο οποίο έκρινε το χαρακτηριστικό, δράση ή αδράνεια. .

Όταν ανακαλύψετε ότι αυτό το άτομο δεν εμφανίζει ΠΑΝΤΑ αυτό το χαρακτηριστικό, τη δράση ή την αδράνεια, και ότι στην πραγματικότητα κάνει εξίσου αυτό που κρίνετε και είναι το αντίθετο, είναι σε εκείνο το σημείο που θα συνειδητοποιήσετε ότι το μονόπλευρο σας χαρακτηρίζει που προβλήθηκαν όταν κρίνατε ότι ήταν ανακριβείς, ελλιπείς και υποκειμενικά προκατειλημμένες.

Αντίθετα, ανακαλύπτετε ότι όταν κάνετε ενέργειες που ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ τις αξίες τους, συμπεριφέρονται με έναν τρόπο. Όταν κάνετε ενέργειες που αμφισβητούν τις αξίες τους, ενεργούν με τον αντίθετο τρόπο. Με άλλα λόγια, είναι απλά ανθρώπινα όντα με δύο όψεις, με τον ίδιο τρόπο που είστε εσείς.

Ως εκ τούτου, μπορεί να σκεφτείτε, «Ποιος είμαι εγώ για να τους κρίνω και να τους συγχωρήσω; Ποιος είμαι εγώ που θα τους ζητήσω να μου ζητήσουν συγγνώμη;». Όπως είπα νωρίτερα:  Ό,τι συγχωρείς, συνήθως συνεχίζεις να προσελκύεις, καθώς δεν έχει επιλυθεί ακόμα το κουμπί που δεν αντανακλάται.

Σκεφτείτε έναν σύζυγο που επιστρέφει αργά στο σπίτι από τη δουλειά. Ας πούμε ότι έχει αξία στο να χτίσει την επιχείρησή του και να διατηρήσει το εισόδημά του. Ίσως η σύζυγός του έχει αξία να φροντίζει ότι το φαγητό είναι στο τραπέζι και ότι η οικογένεια μπορεί να φάει μαζί γύρω από το τραπέζι στο τέλος της ημέρας.

• Το να ζητήσει από τον σύζυγο να ζητήσει συγγνώμη μπορεί να υποδηλώνει ότι περιμένει από αυτόν να ζήσει σύμφωνα με τις αξίες της.
• Η συγγνώμη του μπορεί να υποδηλώνει ότι υποτάσσεται στις αξίες της.

Φυσικά αυτό το σενάριο θα συνεχιστεί γενικά ως μια ατελείωτη σειρά από επαναλαμβανόμενα γεγονότα.

Αντίθετα, θα ήταν φρόνιμο να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, να κατανοήσουμε ότι ο σύζυγος έπαιρνε αποφάσεις με βάση τις αξίες του. Κάθε φορά που θα θέλατε οι άλλοι να σέβονται τις αξίες σας, είστε υπεύθυνοι να τους παρέχετε εκ των προτέρων επαρκή πλεονεκτήματα στο πλαίσιο του δικού τους συνόλου αξιών για να τους εμπνεύσετε να το κάνουν.

Αν λοιπόν βρεθείτε σε παρόμοια κατάσταση, να έχετε υπόψη σας το γεγονός ότι κανείς δεν είναι εδώ για να ζει συνεχώς στις αξίες σας. Δεν είσαι εδώ για να ζεις συνεχώς στις αξίες τους. Η προβολή των αξιών σας σε κάποιον είναι πιθανό να υπονομεύσει τη σχέση και να οδηγήσει σε δυσαρέσκεια και στη συνέχεια στην υποτιθέμενη παραδοσιακή ανάγκη για συγχώρεση και συγγνώμη.

Για αυτόν τον λόγο, δεν πιστεύω στο να συγχωρώ τους ανθρώπους για όσα αντιλαμβάνομαι ότι μου έχουν «κάνει».

Προτιμώ να είμαι ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ για τις αντιλήψεις μου, να συνειδητοποιήσω ότι αντλώ αυτά τα πράγματα στη ζωή μου ως ΜΑΘΗΜΑ και να έχω το μυαλό μου ότι δεν ευθύνονται για το πώς νιώθω.

Είναι υπεύθυνοι για αυτό που έκαναν, αλλά όχι για το πώς νιώθω εγώ.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5:   Τι θα μπορούσατε να κάνετε που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτή την αντίδραση από αυτούς;

Θυμάμαι μια γυναίκα που μου είπε κάποτε ότι δεν μπορούσε να κάνει την κόρη της να σταματήσει να της λέει ψέματα. Προφανώς, η κόρη θα ήταν ειλικρινής με τον σύζυγό της αλλά όχι μαζί της.

Μετά από μια σύντομη συζήτηση, της πρότεινα ότι ίσως ήταν σοφό να κοιτάξει την αντίδρασή της όταν η κόρη της της είπε την αλήθεια.

Οι άνθρωποι κάνουν πράγματα με βάση αυτό που πιστεύουν ότι θα τους δώσει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα έναντι των μειονεκτημάτων ανά πάσα στιγμή.

Αν η κόρη της αντιλαμβανόταν ότι η μητέρα της θα είχε μια ακραία συναισθηματική αντίδραση στην αλήθεια, μπορεί να αντιληφθεί ότι θα ήταν ευκολότερο ή καλύτερα να πει ένα ψέμα.

Ως εκ τούτου, είναι σοφό να κάνετε ενδοσκόπηση και να κοιτάξετε οτιδήποτε μπορεί να κάνετε που μπορεί να προκαλέσει μια συγκεκριμένη ενέργεια ή αδράνεια σε αυτούς. Με αυτόν τον τρόπο δεν αισθάνεστε θύμα της αντίδρασής τους, γίνεστε κύριος της αντίληψής σας καθώς αποκτάτε τη δύναμη του 'governmentis' (διακυβέρνησης του νου και των συναισθημάτων σας).

Το να είστε στοχαστικοί και να εξισορροπείτε το μυαλό σας όπου με τη σειρά σας κυβερνάτε τα συναισθήματά σας επειδή βλέπετε και τις δύο πλευρές είναι εκεί που εμφανίζεται η μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και προσαρμοστικότητά σας.

Είναι επίσης το σημείο όπου απελευθερώνετε τον εαυτό σας από το να ζείτε συναισθηματικά με εκ των υστέρων ή υποφλοιώδη σκέψη και ασύνετα υποθέτετε ότι υπάρχουν πράγματα που πρέπει να συγχωρήσετε.

«Το να κατηγορείς τους άλλους για τη δική σου κακοτυχία είναι σημάδι έλλειψης εκπαίδευσης. Το να κατηγορεί κανείς τον εαυτό του δείχνει ότι έχει ξεκινήσει η εκπαίδευσή του. Το να κατηγορεί κανείς ούτε τον εαυτό του ούτε τους άλλους δείχνει ότι η εκπαίδευσή του είναι πλήρης».

                                                                        Επίκτητος

Από εκεί κινείσαι δυστυχία και αντίδραση από τα πράγματα που κρίνετε στην προώθηση της αντικειμενικότητας και της ευεξίας eustress.

Εκεί η προνοητικότητα διευρύνει το όραμά σας και γεννά μια ξεκάθαρη στρατηγική και ενθουσιασμό για να το πετύχετε.

Είναι όπου βλέπεις τα πάντα ως «καθ' οδόν» και ανεξάρτητα από το πού κοιτάς στη ζωή σου, το μόνο που βλέπεις είναι για πολλά που πρέπει να είσαι ευγνώμων.

Και αυτό είναι προς όφελός σας γιατί σε αυτούς που είναι ευγνώμονες δίνονται περισσότερα.

Συμπερασματικά:

• Εάν έχετε αξία στο να κυριαρχείτε στη ζωή σας, είναι συνετό να είστε υπόλογοι σχετικά με το να κατέχετε στοχαστικά τις ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ, ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ και τις ΔΡΑΣΕΙΣ σας.
• Οτιδήποτε ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να πεις "ευχαριστώ" είναι ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ. οτιδήποτε μπορείτε να πείτε ευχαριστώ είναι ΚΑΥΣΙΜΟ.
• Κάθε φορά που ΚΡΙΝΕΙΣ κάτι, αποθηκεύεις αυτή την εμπειρία στο υποσυνείδητό σου. Ως εκ τούτου, είναι πιθανό να βαρύνετε τον εαυτό σας με πράγματα που τείνουν να συνεχίσουν να τρέχουν τη ζωή σας έως ότου επιτέλους απελευθερωθείτε εκτιμώντας και αγαπώντας τα.
• Κάθε φορά που βρίσκεστε σε κατάσταση ευγνωμοσύνης, αποθηκεύετε αυτή την εμπειρία στο υπερσυνείδητο μυαλό σας, το οποίο είναι πιο ελαφρύ και διευρυνόμενο.
• Η ποιότητα της ζωής σας βασίζεται στο ποιότητα των ερωτήσεων ρωτάς. Εάν κάνετε πιο στοχαστικές ερωτήσεις που σας βοηθούν να ισορροπήσετε τις αντιλήψεις σας, δεν υπάρχει τίποτα για να συγχωρήσετε και τίποτα για να ζητήσετε συγγνώμη.

Η συγχώρεση των άλλων είναι μια επιφανειακή κάλυψη για αυτό που είναι πραγματικά ακόμα βαθιά αποθηκευμένο μέσα σας.

Αντίθετα, είναι πιο συνετό να λύσετε τις ερωτήσεις που περιέγραψα παραπάνω ή ενδεχομένως να αφιερώσετε λίγο ποιοτικό χρόνο για να έρθετε στο Breakthrough Experience όπου η ομάδα μου και εγώ μπορούμε να σας βοηθήσουμε να αντιμετωπίσετε τα γεγονότα στη ζωή σας, ώστε να μπορείτε να πείτε: «Ευχαριστώ εσύ» αντί να τα κουβαλάς σαν αποσκευές και να πιστεύεις ότι υπάρχει ή υπήρχε κάτι να συγχωρήσεις.

Αξίζεις να ζήσεις μια καταπληκτική ζωή και το μεγαλείο της ζωής σου κρύβεται μόνο αν επιβάλεις στη ζωή σου μια φαντασίωση όπως νομίζεις ότι «πρέπει» αντί να μάθεις πώς να βλέπεις τη μεγαλοπρέπεια όπως είναι.